Στήσιμο Νερού Πισίνας

Για τη διατήρηση του νερού μιας πισίνας απαιτείται σοβαρή φροντίδα και συντήρηση.  Η συχνή χρήση της καθώς και οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως σκόνη, βροχή ή αέρας, επιβαρύνουν το νερό με μικρόβια, τα οποία μπορούν να βλάψουν σοβαρά την υγεία μας.  Επομένως, πρέπει να δίνεται εξαιρετική σημασία στη σύνθεση του νερού, το φιλτράρισμα και την απολύμανση του.

Η χρήση χημικών προϊόντων επεξεργασίας νερού αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για την ασφαλή συντήρηση και λειτουργία της πισίνας. Πέρα από το σύστημα φίλτρανσης, το οποίο αποσκοπεί στην απομάκρυνση των αιωρούμενων στερεών του νερού μιας πισίνας,  τα χημικά προϊόντα είναι η  βασικότερη παράμετρος για την εξυγίανση και την διαύγειά του, αφού απομακρύνουν παθογόνους μικροοργανισμούς και βλαβερά ή μη κατάλοιπα που περιέχονται σε αυτό.

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να ελέγξουμε στο νερό της πισίνας είναι τα επίπεδα του ph, κατά πόσο δηλαδή το νερό ειναι αλκαλικό (με ph μεγαλύτερο του 7) ή όξινο (με ph μικρότερο του 7). Η ισορροπία που πρέπει να επιτευχθεί είναι μεταξύ 7.2 και 7.6, όπου και το ph είναι ουδέτερο.  Είναι απαραίτητο να υπάρχει απόλυτη ισορροπία σ’ αυτόν τον τομέα, καθώς το χαμηλό pH προκαλεί ερεθισμό των ματιών, διάβρωση στα μεταλλικά μέρη της πισίνας και γεύση χλωρίου στο νερό, ενώ από την άλλη πλευρά, το υψηλότερο pH προκαλεί πολλαπλασιασμό των αλγών και των μυκήτων και ενδεχομένως καθίζηση των αλάτων σκληρότητας, ενώ την ίδια στιγμή «παρεμποδίζει» τη σωστή λειτουργία του χλωρίου, χωρίς και εδώ να αποφεύγονται οι ερεθισμοί στα μάτια.  Για να ρυθμίσουμε το pH του νερού στο επιθυμητό επίπεδο χρησιμοποιούμε τα pH minus (pH^–) για να μειώσουμε το pH και τα pH plus (pH⁺) αντίστοιχα για να το αυξήσουμε.

Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που απατεί ρύθμιση είναι και η σκληρότητα του νερού.  Μεγάλη σκληρότητα του νερού σε συνδυασμό με υψηλό pH, οδηγεί στη δημιουργία επικαθήσεων αλάτων στις επιφάνειες της πισίνας. Ο μόνος τρόπος για να ελαχιστοποιήσουμε  αυτές τις επικαθήσεις είναι να διατηρούμε το pH του νερού κοντά στην περιοχή του 7.2. Εάν θέλουμε νερό απαλλαγμένων των επικαθήσεων (αλάτων), προτείνεται η χρήση αποσκληρυντή.

Η ανάπτυξη μικροβίων και βακτηριδίων είναι κάτι που επίσης πρέπει να ρυθμιστεί.  Με τον καιρό και την άνοδο της θερμοκρασίας δημιουργείται ένα επικίνδυνο οργανικό περιβάλλον γεμάτο από μικρόβια και επιρρεπές σε μολύνσεις, για αυτό και πρέπει το νερό διαρκώς να απολυμαίνεται και οι μικροοργανισμοί να εξουδετερώνονται.  Τα συνήθη απολυμαντικά μέσα είναι το χλώριο, το βρώμιο, η ηλεκτρόλυση, ο οζονισμός, η υπεριώδης ακτινοβολία (UV), το ενεργό οξυγόνο και ο ιονισμός.  Πολύ σημαντικό είναι η ικανότητα του απολυμαντικού μέσου να διατηρεί μια υπολειμματική συγκέντρωση στο σύστημα ανακυκλοφορίας και να εξασφαλίζει ένα τελικό αποτέλεσμα, το οποίο να προστατεύει τη δημόσια υγεία.

• Το χλώριο είναι ένα πολύ αποτελεσματικό απολυμαντικό μέσο, συνιστάται σε όλα τα είδη πισίνας, αλλά δεν προτείνεται σε περιπτώσεις ιατρικά αποδεδειγμένης αναπνευστικής ασθένειας.
• Το βρώμιο έχει την αποτελεσματικότητα του χλωρίου αλλά μεγαλύτερο κόστος. Λόγω της περιορισμένης ποσότητας χλωρίου που περιέχει, δεν αφήνει στο χώρο την οσμή του χλωρίου. Συνιστάται για χρήση σε κλειστούς χώρους, μικρές πισίνες και spa.
• Η ηλεκτρόλυση είναι μια αποτελεσματική λύση και επιπλέον το χλώριο που παράγεται από το αλάτι είναι φιλικότερης μορφής από το βιομηχανικό χλώριο.
• Ο οζονισμός είναι αξιόπιστη, αλλά εξαιρετικά δαπανηρή μέθοδος. Απαιτεί ειδικό χώρο εγκατάστασης, ειδικό εξοπλισμό, ιδιαίτερα σχολαστική συντήρηση και επιπρόσθετα, απαιτεί επίσης παρουσία χλωρίου.
• Ο θάλαμος UV ακτινοβολίας δεν εξασφαλίζει την υγιεινή της πισίνας, μπορεί όμως να χρησιμοποιηθεί ως συμπληρωματικό μέσο για να μειώσει την ποσότητα του κυρίως μέσου απολύμανσης (πχ χλωρίου ή βρωμίου).
• Το ενεργό οξυγόνο έχει αυξημένο κόστος εγκατάστασης και μεγαλύτερο κόστος αναλωσίμου και απαιτεί πολύ σχολαστική συντήρηση από την οποία εξαρτάται και η ποιότητα νερού της πισίνας. Προτείνεται σε περιπτώσεις κολυμβητών που ιατρικά αποδεδειγμένα ο οργανισμός τους αντιδρά αρνητικά στην επαφή με το χλώριο.
• Ο ιονισμός είναι συμπληρωματική μέθοδος για τη μείωση του χλωρίου στην πισίνα. Δεν πρέπει επίσης να χρησιμοποιείται σε πισίνα με μεμβράνη, επειδή υπάρχει η πιθανότητα να δημιουργηθούν ανεξίτηλα στίγματα στην μεμβράνη.

Επίσης ειδική φροντίδα απαιτείται και για την καταπολέμηση των άλγεων και των μυκήτων. Για τον σκοπό αυτόν χρησιμοποιούνται διάφορα αλγοκτόνα, τα οποία βοηθούν και στην κροκίδωση του νερού.  Είναι καλύτερο φυσικά να γίνεται ένας προληπτικός έλεγχος, έτσι ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία τους, διότι άπαξ και αναπτυχθούν, δεν είναι εύκολο να εξουδετερωθούν.

Η διαρκής και τυπική φροντίδα του νερού διασφαλίζει την ορθή λειτουργία της πισίνας, έτσι ώστε αυτή να παραμένει ασφαλής για τους λουόμενους.

Παράλληλα, και η ίδια εγκατάσταση της πισίνας και ο μηχανολογικός εξοπλισμός της  διατηρείται καλύτερα μακροχρόνια, αφού η σχολαστική φροντίδα του νερού με τα κατάληλα χημικά ελαχιστοποιεί τις φθορές που προκύπτουν από τις ποικίλες επικαθίσεις στην επιφάνεια και στα μηχανήματά.